Verhaalsbijdrage

  • Anne-Mieke

    Van het merendeel van de vragen die hier gesteld worden is het antwoord met een beetje zoeken op internet te vinden. Vaak gaat het dan echter om juridische taal die leken niet begrijpen of verkeerd interpreteren en dan is nadere uitleg nodig. En soms zijn mensen niet slim genoeg of gewoon te lui om zelf even te zoeken. Jij had b.v. jouw vraag over hoe hoog de beslagvrije voet is zelf kunnen beantwoorden als je bij google even ‘beslagvrije voet’ had ingetikt :P

    Veel plezier onder je steen :D

  • pinguin

    > Nee pinguin, jij praat krom wat recht is!

    Niet waar! Jij! :D

    Ik vind je voorbeeld nog steeds niet sterk. Kennelijk ga je bij het trouwen niet alleen een kontrakt aan met elkaar, maar ook met de overheid. Je tekent namelijk dat je de verzorgingsplicht van de overheid overneemt voor je partner gedurende 12 jaar na de scheiding. Ik denk dat maar weinig mensen daar op dat moment van op de hoogte zijn. In jouw voorbeelden geef je steeds aan dat de overheid niet verantwoordelijk is wanneer je iets (niet) doet. Maar wanneer je partner je verlaat doe jij feitelijk (juridisch) niets verkeerd.

    Okee, ik geef toe dat ik ook niet weet hoe de overheid dat dan zou moeten aangeven. En dat het moelijk wetteksten lezen is als je roze geverfde brillenglazen hebt.

    Maar wanneer ik aan getrouwde stellen vertel dat mij 12 jaar PA betalen boven het hoofd hangt dan is de reactie toch altijd volledig ongeloof.

    Waarbij het vrouwelijke deel eigenlijk nog ongeloviger is dan het mannelijke deel.

    “Dat in deze tijd van emancipatie!” en “Ik zou geeneens meer geld van hem willen, we gaan toch scheiden!” “Absurd!” “Ik houd mijn broek zelf wel op!” zijn vaak gehoorde uitspraken.

  • Anne-Mieke

    Na scheiding neem je niet de verzorgingsplicht voor je partner van de overheid over, maar loopt de verzorgingsplicht die je gedurende het huwelijk al had op grond van de wet nog een bepaalde termijn door. De verzorgingsplicht van de overheid houdt in dat de overheid financiële bijstand moet verlenen aan mensen die geen werk hebben en die ook geen beroep kunnen doen op een ‘voorliggende voorziening’ zoals b.v. een andere uitkering of alimentatie.

    De meeste mensen verdiepen zich pas in de wet op het moment dat ze met de gevolgen ervan geconfronteerd worden en hoewel dat begrijpelijk is kun je daar niet de overheid de schuld van geven. De overheid is alleen verplicht de benodigde info beschikbaar te stellen en doet dat dus ook. Maar waar het de kennis van de wet aangaat hebben burgers ook een eigen verantwoordelijkheid. Dat mensen met een roze bril op of met hun hoofd in de wolken dat vergeten kun je niet de overheid aanrekenen. En dat vrouwen vaak roepen dat ze na een scheiding geen geld meer van hun ex willen en zelf hun eigen broek wel op zullen houden betekent nog niet dat dat ook daadwerkelijk altijd gebeurt. Zó geëmancipeerd zijn de vrouwen in Nederland nou ook weer niet. Dat gedurende het huwelijk de man volledig werkt en de vrouw in deeltijd is, zeker als er kinderen zijn, nog steeds eerder standaard dan uitzondering. En ook al zeggen ze dat te willen, het is nog maar de vraag of die vrouwen na scheiding allemaal een volledige baan kunnen vinden. Voor alleenstaande ouders met kinderen is het daarbij sowieso niet altijd haalbaar om na scheiding een volledige baan te combineren met de zorg voor kinderen. Zó goed is de kinderopvang in Nederland n.l. ook weer niet geregeld.

    En om nog even op die voorbeelden terug te komen:

    Als je b.v. een diefstal pleegt hoef je niet op coulance van de rechter te rekenen als je niet wist dat dat strafbaar is, omdat je geácht wordt dat te weten. Misschien ook weer een slecht voorbeeld, want dat diefstal in de wet strafbaar is gesteld weet eigenlijk iedereen wel. Ander voorbeeld dan: Als je kinderen op de wereld zet, dan word je geacht te weten wat daarvan de wettelijke gevolgen zijn. En zelfs al worden er véél meer kinderen verwekt dan huwelijken gesloten kun je van de overheid niet verwachten dat die je voor die gevolgen waarschuwt voor je met een vrouw het bed induikt

    Stel je voor zeg :D:D:D

    Geachte mijnheer Huppelepup,

    Bij deze wordt u gewaarschuwd dat als u voornemens bent onbeschermd seksuele gemeenschap met een vrouw te hebben en daaruit een kind geboren wordt, u voor dat kind wettelijk onderhoudsplichtig bent tot het 21 jaar is etc. etc. ….

    Hoogachtend,

    de Overheid

  • werkende moeder

    Whahahahaha, je moet toch toegeven pinguin, ze heeft er niet alleen verstand van maar ze weet het ook met humor te brengen. Ik zag het al helemaal voor. Moet toegeven, alleen al bij de gedachte dat op het moment supreme de overheid zou opduiken, daar vergaat mij de lust wel van. Het is zeker een goede manier van anti-conceptie.

    Maar jouw reacties passen nog steeds helemaal in je verwerkingsfase hoor. Het is nog moeilijk te aanvaarden dat het over is dus je bent er nog niet aan toe om zelf verantwoordelijkheid voor jouw aandeel in het mislukken van je relatie te nemen. Het heeft grote voordelen om de overheid de schuld te geven omdat je een kier open moet laten voor je ex. Daar moet je tenslotte nog jaren mee verder.

    Maar gaat goedkomen hoor. Been there, seen that, done that. :D

  • pinguin

    Je bedoelt dan zeker toch galgenhumor?

    Wat in ieder geval klopt is dat de mijnheer wordt gewaarschuwd en niet zijn vrouw.

    En hoezo been there, seen that, done that?

    Zijn jouw kinderen je afgepakt? Wordt jij kaalgeplukt? Ben jij je huis uitgetrapt? IS jou alles afgenomen wat je in jaren hebt opgebouwd?

  • werkende moeder

    Het verwerkingsproces suffie. Iedereen die is gescheiden, gaat daar doorheen en voor niemand is het makkelijk. Iedereen levert in, ook degene die wil scheiden. Die heeft het proces wel eerder in gang gezet en kiest er voor maar het blijft hetzelfde proces.

  • pinguin

    ok ok sorry. :D

    Ik ben een beetje controle freak, dus dat ik het nu niet meer zelf in de hand heb en moet afwachten op een uitspraak maakt me een beetje stressed.X(

  • werkende moeder

    Ik ken eigenlijk niemand die er goed mee overweg kan hoor. Dat een vreemde over jouw leven beslist. Wat dat betreft is scheiden maar een vreemde gewaarwording. Andere mensen gaan ineens bepalen hoe jouw leven eruit gaat zien. Nemen beslissingen over jouw bezittingen, jouw kinderen, jouw leven. Als je geluk hebt, pakt het goed voor je uit. Als je pech hebt, minder.

    Tot nu toe kom je er nog heel niet slecht mee weg. Je moest wel je huis uit, maar je hoeft geen KA te betalen. En als je al niet draagkrachtig genoeg bent voor KA, is de kans dat er PA wordt toegewezen ook niet heel groot.

    Ik denk wel dat je verder moet proberen te kijken dan de alimentatieplichtige periode. Ik zag je in een andere posting schrijven dat je bang bent om weer te gaan werken en dan met het LBIO te maken te krijgen (even in het kort samengevat). Maar even een vlug rekensommetje. Jouw kinderen zijn in de leeftijd van de mijne. Daarmee ben jij waarschijnlijk tussen de 35 en de 45 jaar. Naar je kinderen ben je nog langer alimentatieplichtig dan eventueel naar je exvrouw. Als je nu zo lang mogelijk in de ww blijft zitten, ben je op de huidige markt al gauw kansloos. Kom je niet meer fatsoenlijk aan de bak en kun je het straks doen met slechtbetaalde baantjes. Ok, de KA zal mss op nihil blijven staan. Heb je je ex goed tuk mee. Aan de andere kant; het is voor je kinderen. Gaan zij het begrijpen? En wat voor voorbeeld ben je voor ze? Je laat ze zien dat het normaal is dat je mensen die je het meest liefhebt (je kinderen) laat stikken om iemand die zij liefhebben een hak te kunnen zetten. Het is maar wat je voor ze wilt. :S

  • pinguin

    Je hebt helemaal gelijk ons werkende mams :D

    Had ik ook net in die andere posting een beetje geschreven.

    De hamvraag is nu dus eigenlijk: Hoeveel mag ik max verdienen om wel KA, maar geen PA te betalen? (:P)

  • Anne-Mieke

    Dat ‘been there, seen that, done that’ geldt in elk geval wel voor mij.

    Na mijn scheiding moest ik noodgedwongen vier van mijn vijf kinderen en de hele inboedel bij mijn ex in de echtelijke woning achterlaten, in een piepklein caravannetje gaan wonen en financieel gezien op een houtje bijten.

    Is uiteindelijk (na jaren) óók helemaal goedgekomen. Ik ben trouwens altijd blijven lachen, hoe diep ik ook in de shit zat.